لزوم تعجیل در برانداختن بیعدالتیهای مالی

- لزوم تعجیل در برانداختن بیعدالتیهای مالی

(1)- اموال عمومی

قرآن و حدیث قرآن :.  فلذلک فادع و اسقم کما امرت، و لا تتبع اهواءهم، و قل: آمنت بما انزل الله من کتاب، و امرت لاعدل بینکم...(635) ترجمه : برای (از بین بردن) این (شک و اختلاف، مردمان را به دین توحید) فرا خوان، و خود نیز چنانکه فرمانت داده اند استقامت ورز، و از هوسهای ایشان پیروی مکن، و بگو: به کتابی که خدا فرو فرستاده است ایمان دارم، و به من فرمان داده اند تا در میان همه شما به عدالت رفتار کنم... حدیث : %1. الامام علی (ع) - لما اجتمع الناس علیه و سالوه ان یخاطب عثمان بن عفان، فدخل علیه و تکلم معه بکلامه المشهور، المنقول فی نهج البلاغه، فقال له عثمان: کلم الناس فی ان یوجلونی حتی اخرج الیهم من مظالمهم. فقال: ما کان بالمدینه فلا اجل فیه، و ما غاب فاجله و صول امرک الیه. (636) ترجمه : امام علی (ع): - هنگامی که مردمان نزد آن امام آمدند و خواستند تا با عثمان ابن عفان سخن گوید؛ امام نزد او رفت و سخن مشهور خود را که در نهج البلاغه نقل شده است گفت. پس عثمان به او گفت: از مردم بخواه که به من مهلتی بدهند تا از بیعدالتیها جلوگیری کنم. علی (ع) چنین پاسخ داد. آنچه در مدینه است مهلتی نمی خواهد، و آنچه بیرون مدینه است، مهلت، به اندازه رسیدن دستور تو به آنجاست. این کلام انقلابی، هشداری است برای حکومتهایی که عملی کردن عدالت و اصلاح روابط اقتصادی و جلوگیری از بیعدالتیهای مالی را به تاخیر می اندازند و می گویند: هنوز وقت اقدام درباره این امور نرسیده است، هر وقت فرصت مناسب رسید اقدام خواهیم کرد. این چگونگی بر خلاف روش انقلابی اسلامی علی بن ابیطالب است.

(2)- اموال فردی

قرآن و حدیث قرآن : %1. و لا تا کلوا اموالکم بینکم بالباطل، و تدلوابها الی الحکم، لتاکلوا فریقا من اموال الناس...(637) ترجمه : اموال یکدیگر را به باطل (ناحق و نامشروع) مخورید، و به حاکمان - برای خوردن مال دیگران - رشوه مدهید... 2.  یا ایها الذین آمنوا، لا تاکلوا الربااضعافا مصاعفه!...(638) ترجمه : ای مردمی که اهل ایمانید،مال ربا را (به هر اندازه - چه مبلغهای نخست، و چه مبلغهای افزوده و) چندین برابر، مخورید... حدیث : %1.  الامام الصادق (ع) - علی بن ابی حمزه قال: کان لی صاحب کان یکتب لبنی امیه فسالنی ان استاذن له حتی یدخل علی الصادق (ع). فاستاذنت له فدخل و قال قد حصل عندی اموال کثیره من غیر احتیاط فی مواردها فما الحکم فیها؟ فقال الصادق (ع): لولا ان بنی امیه وجدوا من یکتب لهم و یجبی لهم الفی ء و یقاتل عنهم و یشهد جماعتهم لما سلبونا حقنا، ولو ترکهم الناس و ما فی ایدیهم ما وجدوا شیئا الا ما وقع فی ایدیهم. قال: فقال الفتی: جعلت فداک! فهل لی مخرج منه؟ قال: ان قلت لک تفعل؟ قال افعل. قال له: فاخرج من جمیع ما اکتسبت فی دیوانهم؛ فمن عرفت منهم رددت علیه ماله، و من لم تعرف تصدقت به. و انا اضمن لک علی الله عز و جل الجنه. قال: فاطرق الفتی راسه طویلا ثم قال: قد فلعت، جعلت فداک!(639) ترجمه : امام صادق (ع) - علی بن الی حمزه می گوید: دوستی داشتم که از منشیان دستگاه بنی امیه بود؛ از من خواست تا برای رسیدن به خدمت امام صادق (ع) برای او اجازه بگیرم، اجازه گرفتم و آمد و گفت: در نزد من مال فراوانی بدون دقت در راه در آمد آنها جمع شده است، حکم آنها چیست؟ امام فرمود: اگر نه بنی امیه کسانی می یافتند که برایشان نویسندگی (و کارهای دفتری و اداری) کنند، و درآمدها را گرد آورند، و در نبرد به سود آنان بجنگند، و در جماعت ایشان حضور پیدا کنند حق ما را غصب نمی کردند اگر مردم ایشان را به آنچه از خود داشتند رها می کردند، چیزی جز آنچه داشتند نمی یافتند( و به این مال و قدرت و شوکت نمی رسیدند). پس آن جوان گفت: فدایت شوم! آیا من راه نجاتی دارم؟ فرمود: اگر بگویم، انجام می دهی؟ گفت: انجام می دهم. فرمود: همه اموالی را که در دیوان ایشان به دست آورده ای کنار گذار، (از صاحبان آن اموال) هر کس را که می شناسی، مالش را به او پس بده، و هر کس را نمی شناسی، مال او را در راه خدا بده. من در نزد خدای بزرگ بهشت را برای تو تضمین می کنم. (علی بن ابی حمزه) می گوید: آن جوان مدتی دراز سر فرو افکند و سپس گفت: فدایت شوم، چنین کردم.